Ο τρισδιάστατος κόσμος που ζούμε, είναι η προβολή ενός μητρικού κόσμου τεσσάρων διαστάσεων.

                                 (1,2,3,4 διαστάσεις)
Το υπ' αριθμ. (4) σχέδιο, στον ως άνω πίνακα διαστάσεων παριστάνει έναν κύβο (4) διαστάσεων.
Ολόκληρος κόσμος (4) διαστάσεων δεν γίνεται, να παρασταθεί στις (3) διαστάσεις του κόσμου που ζούμε. 
Ο πραγματικός τετραδιάστατος (κόσμος) περιγράφεται από μια συνάρτηση του τύπου  f(x,ψ,z,t). 
Ο δικός μας τρισδιάστατος κόσμος f (x,ψ,z ) είναι η προβολή του τετραδιάστατου κόσμου στις τρεις διαστάσεις του δικού μας κόσμου .
Το t στην παραπάνω σχέση δεν σημαίνει απαραίτητα τον χρόνο με την συνήθη σημασία που αποδίδεται στην κλασική Φυσική.
Απλά είναι μια τέταρτη διάσταση δηλαδή η συνάρτηση του τετραδιάστατου χώρου μπορεί να γραφτεί  f(x,ψ,z,w). Όπου w μια τέταρτη διάσταση.

Η προβολή του χώρου των τεσσάρων διαστάσεων στον χώρο των τριών διαστάσεων, θα είναι μειωμένη κατά μια διάσταση.  
Ήτοι θα παριστάνεται από την σχέση f(x,ψ,z), που είναι ο γνωστός κόσμος που ζούμε.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει για παράδειγμα κατά την προβολή τρισδιάστατου αντικειμένου στο επίπεδο των δυο διαστάσεων.
Δηλαδή η προβολή σε χώρο μικρότερο κατά μια διάσταση μειώνει τις διαστάσεις ενός αντικειμένου αντιστοίχως κατά μια.  

Στην διπλανή εικόνα εμφανίζεται η προβολή ενός κύβου σε επίπεδο.  




Το αποτέλεσμα είναι δυο απλά επίπεδα παραλληλόγραμμα.
Ήτοι ο κύβος των τριών διαστάσεων με την προβολή κατάληξε, να απολέσει την μια διάσταση.
Εν γένει η προβολή αντικειμένων από χώρο ν διαστάσεων, σε χώρο ν-1 διαστάσεων,   μειώνει τις διαστάσεις του αντικειμένου κατά μια μονάδα.

Ο άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί μόνο τρεις διαστάσεις.
Συνεπώς ο κόσμος στον οποίο μετέχει και μέσω του οποίου παρατηρεί, είναι κι αυτός τριών διαστάσεων.
Δηλαδή ο ίδιος άνθρωπος μειώνει, με τις αισθήσεις που διαθέτει, τον πραγματικό κόσμο των τεσσάρων διαστάσεων σε τρεις.
Υλοποιεί κατά κάποιον τρόπο την προβολή του χώρου των (4) διαστάσεων στον δικό μας κόσμο.
Επομένως ο κόσμος που ζούμε δεν είναι (πλήρης), του λείπει μια διάσταση.
Είναι μια πλάνη των αισθήσεων.

Εάν η διάσταση που απουσιάζει στον κόσμο, που ζούμε είναι ο χρόνος.
Αυτόματα ο δικός μας κόσμος μένει ακίνητος.
Ισχύει δηλαδή μόνο το εδώ και τώρα, το οποίο συμβαίνει σε χρόνο μηδέν. 
Ήτοι στο απόλυτο παρόν.
Σε μηδενικό χρόνο δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον.

Επομένως ο κόσμος που ζούμε είναι μόνιμα στο παρόν. 

Ο χρόνος που χρησιμοποιούμε  στην καθημερινότητα είναι χρόνος συμβατικός.

Προκύπτει δε από την  σχέση με την κίνηση γνωστών ουρανίων σωμάτων, με την εξής αντιστοιχία:
Μια πλήρης περιστροφή της Γης περί τον εαυτό της, συμφωνήθηκε να λέγεται μια ημέρα και υποδιαιρείται σε 24 ώρες.
Ο χρόνος μιας πλήρους περιστροφής της Σελήνης περί την Γη είναι ένας μήνας (30 ημέρες)
Τέλος ο χρόνος μιας πλήρους περιστροφής της Γης περί τον Ήλιο είναι συμβατικά ένα έτος (12 μήνες). 

Ο χρόνος στον κόσμο των τριών διαστάσεων έχει αντικατασταθεί από καθαρά γεγονότα.
Τα οποία ο άνθρωπος τοποθετεί  αναγκαστικά μέσα σε μια συμβατική κλίμακα  χρόνου.
Αυτή η συμβατική κλίμακα χρόνου σχετίζεται, όπως είδαμε, με κοσμικά γεγονότα ουσιαστικά άχρονα για την ανθρώπινη συνείδηση.


Το γεγονός της απουσίας χρόνου από το γίγνεσθαι του κόσμου έχει επιβεβαιωθεί από τον 
Αϊνστάιν με την γνωστή φράση:

Ο χρόνος δεν υπάρχει, είναι μια ανθρώπινη

επινόηση για να εξυπηρετεί ανθρώπινες ανάγκες 

Albert Einstein.



Οι σκέψεις που μας βγάζουν από το παρόν και μας  μεταφέρουν στο παρελθόν ή στο μέλλον είναι παράσιτες σκέψεις.
Τέτοιες σκέψεις δεν έχουν θέση σε έναν κόσμο μηδενικού χρόνου, όπως αυτός ο κόσμος που ζούμε.
Αυτές οι σκέψεις είναι παράνομες φαντασίες.

Οι σκέψεις δημιουργούνται μέσα στον νου και είναι εν γένει δυο ειδών.
Σκέψεις που αναφέρονται σε αναμνήσεις ή σε μελλοντικές καταστάσεις.
-Δηλαδή σκέψεις εκτός τόπου και χρόνου, φανταστικές σκέψεις.
-Και σκέψεις προβληματισμού στο παρόν.

Σκέψεις του δεύτερου τύπου είναι πάλι δυο ειδών και εξυπηρετούν:
-Στην αντιμετώπιση των αναγκών επιβίωσης. 
-Στην Δημιουργική ενασχόληση.

-Η ανάγκη  είναι το υπ'αριθμόν (1) κίνητρο για δράση άμεσα στο παρόν.
Συνήθως αυτού του τύπου ανάγκες είναι ανάγκες επιβίωσης, οπότε ο άνθρωπος κινητοποιείται άμεσα και αυτόματα χωρίς σκέψη.
Οι ενστικτώδεις κινήσεις επιβίωσης πραγματοποιούνται  απόλυτα σε μηδενικό χρόνο, απουσία κυριολεκτικά σκέψεων.

Μια μητέρα προκειμένου να σώσει το παιδί της από άμεσο κίνδυνο, ενεργεί ενστικτωδώς αυτόματα χωρίς να σκεφθεί αν, κινδυνεύει η δική της ζωή.  

Η σκέψη σε παρόμοιες περιπτώσεις είναι απώλεια 
ενέργειας και εισάγει τον παράσιτο χρόνο από 
την πίσω πόρτα.

 -Όταν δημιουργεί ο άνθρωπος καλλιτεχνικά ή επιστημονικά, χρειάζεται ο νους, να αντλεί μέσω της μνήμης πληροφορίες αναγκαίες για την πρόοδο της δημιουργίας. 
Αυτές οι σκέψεις γίνονται σαν αναγκαίες δράσεις και γίνονται σε μηδενικό χρόνο.

Ακολουθεί σύνθεση των στοιχείων με έμπνευση
και την βοήθεια της κρίσης.

Η παρουσία έμπνευσης και στόχου, στενά συνδεδεμένες  με το αντικείμενο της μελέτης ή της καλλιτεχνικής δημιουργίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση. 
Η έμπνευση είναι ένας σίγουρος οδηγός  επιτυχίας.

Η δημιουργία με έμπνευση συντελείται στο απόλυτο εδώ και τώρα, ήτοι στο απόλυτο Παρόν.
Ο άνθρωπος δημιουργός ζει στο παρόν και είναι ευτυχισμένος μέσα στον κόσμο του μόνιμου παρόντος. 
Ακολουθεί πιστά την ροή της Φύσης, γίνεται ένα με την Φύση.

Αυτός είναι ο κόσμος των τριών διαστάσεων. 
Είναι ο κόσμος που ζούμε εμείς οι άνθρωποι με τα υπόλοιπα ζώα.
Οι δράσεις των ζώων γίνονται αυτόματα εντός μηδενικού χρόνου, με μόνο κίνητρο την ανάγκη για ικανοποίηση άμεσων αναγκών.
Η παρουσία ενστίκτου στον κόσμο των τριών διαστάσεων, εξ ορισμού σημαίνει απουσία σκέψης και χρόνου.