Ο Αληθινός έρωτας μεταξύ δυο ανθρώπων είναι μια πόρτα, που όταν ανοίγει, δείχνει τον δρόμο, που οδηγεί πίσω στην αρχή της Ενότητας στην αρχή των πάντων.
Με το δεδομένο ότι, το όλον πριν την εκδήλωση ήταν ενιαίο και αδιάσπαστο.
Η πληροφορία της αρχικής Ενότητας παραμένει μέσα στα μέρη, στα οποία διασπάσθηκε το όλον προκειμένου να εκδηλωθεί.
Όταν το αρσενικό συναντήσει το θηλυκό ταίρι του, εξ αιτίας της ερωτικής (έλξης), κοσμικής προέλευσης.
Οι δυο ερωτευμένοι γεύονται την πληρότητα, που πηγάζει από την αληθινή ευτυχία.
Αυτή την αστραπή ευτυχίας μεταφέρουν άμεσα στην Φύση, που κατοικεί μέσα μας.
Η Φύση είναι το μέρος και ταυτόχρονα το όλον της ύπαρξής μας, είναι εκείνο, που
χαίρεται και λυπάται μαζί μας.
Μια γεύση ολοκληρωτικής ευτυχίας και απόλυτης ικανοποίησης της ύπαρξης, κυριαρχεί λόγω της στιγμιαίας επιστροφής στην Ενότητα, κατά την ερωτική επαφή δυο ερωτευμένων.
Διότι η Φύση τους δίνει μια γεύση της αρχικής κατάστασης πριν την εκδήλωση, τότε που επικρατούσε η απόλυτη Ενότητα.
Είναι ένα δείγμα για το τι θα συμβεί κατά την πλήρη φώτιση.
Το ΕΊΝΑΙ προκειμένου να εκδηλωθεί σε κόσμο, όφειλε προηγουμένως, να διασπασθεί σε ζεύγη αντιθέτων.
Αυτό επιτάσσει η οντολογία δημιουργίας του κόσμου.
Ο άνθρωπος όμως στον οποίο τελικά κατέληξε η εκδήλωση, προικίσθηκε με την ιδιότητα της αναζήτησης.
Έτσι είναι δυνατόν, να εκπληρώσει τον ρόλο του μέσα στον κόσμο.
Ο ρόλος του Ανθρώπου σ'αυτόν τον κόσμο είναι ένας και μοναδικός.
Μέσω του Ανθρώπου μόνο είναι δυνατόν να επιτελεσθεί η μετάβαση από την άγνοια στην Αυτογνωσία.
Ταυτόχρονα όμως η Αυτογνωσία του ανθρώπου μεταδίδεται απ' ευθείας και στην Φύση, που κατοικεί μόνιμα μέσα μας.
Η ανάπτυξη της μεγάλης ποικιλίας επιστημών, προέκυψε από την ιδιότητα της αναζήτησης, που είναι συνυφασμένη με την ύπαρξη του ανθρώπου.
Η ανάγκη αυτή στην αρχή της προσαρμογής του ανθρώπου με το περιβάλλον, εκδηλώνεται ως ένστικτο επιβίωσης.
Στην συνέχεια όταν έχει ήδη εξασφαλίσει τα προς το ζειν, το ένστικτο αυτό, που είναι πάντα παρόν, όταν χρειαστεί, μετασχηματίζεται όμως σε έρευνα και αναζήτηση της δομής και λειτουργίας του κόσμου.
Κοντολογίς η αναζήτηση εκτός των άλλων είναι και ένα στοιχείο που δεν επιδέχεται εφησυχασμό.
Προτρέπει συνέχεια σε (κίνηση), βλέπε σε προηγούμενη ανάρτηση το παράδειγμα του Αϊνστάιν.
Αυτό είναι το το αίτιο δημιουργίας της ποικιλίας των διαφόρων επιστημών.
Στην ανάπτυξη των επιστημών συνέβαλαν αποφασιστικά δυο παράγοντες.
-Πρώτος είναι η ανάγκη επιβίωσης, η οποία εκδηλώνεται στην πράξη Ζωής με την εφευρετικότητα.
-Δεύτερος παράγοντας είναι η θεωρητική μελέτη του ρόλου ενός εκάστου των δεδομένων, οπότε εδώ χρειάστηκε η παρέμβαση του Νου.
Συνέπεια μιας τέτοιου είδους έρευνας ήταν η ανάπτυξη της επιστήμης των επιστημών, αυτή που ακούει στο όνομα (Φιλοσοφία).
Μεταξύ των αντικειμένων της Φιλοσοφίας είναι και έρευνα δημιουργίας του κόσμου.
Μέθοδος της νέας επιστήμης είναι να οδηγεί την σκέψη στα εφικτά όρια, με έναν όμως περιορισμό.
Ότι δεν μπορεί να ξεπεραστεί μια Αρχή.
Αυτή η Αρχή-Νόμος λέει ότι:
Η βίωση της αλήθειας δεν είναι δυνατόν να πραγματωθεί μόνο με υλικά μέσα.
Η μικτή χρήση πνευματικών και υλικών μέσων, είναι πιθανόν, να οδηγήσει κατά περίπτωση στο ποθητό αποτέλεσμα.
Μια είναι η διέξοδος στο πρόβλημα της άμεσης βίωσης της Αλήθειας του κόσμου.
Η χρήση αμιγώς πνευματικής μεθόδου.
Η Φυσική επιστήμη είναι η μόνη αρμόδια για την μελέτη του κόσμου, ως προς την έρευνα και ανακάλυψη των νόμων, που διέπουν την φυσική πραγματικότητα.
Η επιστήμη της Φυσικής λειτουργεί με δυο τρόπους άμεσα εξαρτώμενους μεταξύ των:
Αυτοί είναι: Η θεωρία και το πείραμα.
Η μεν θεωρία λειτουργεί με την δράση του υλικού στοιχείου, που είναι ο Εγκέφαλος.
Ο Νους ως λειτουργία του Εγκεφάλου με την χρήση των μαθηματικών, επεξεργάζεται την θεωρητική μελέτη των νόμων της Φύσης.
Αλλά αν δεν επιβεβαιωθεί το θεωρητικό συμπέρασμα από το υλικό πείραμα, σημαίνει ότι, κάτι δεν πήγε καλά κατά την διεκπεραίωση της θεωρητικής εργασίας.
Η (αναζήτηση) της θεωρίας των πάντων, για παράδειγμα έχει μακρά ιστορία και ατέλειωτη προσπάθεια στην έρευνα.
Για την καλύτερη κατανόηση του ζητήματος της θεωρίας των πάντων, ελάχιστη προσφορά θα ήταν και το νόημα του όρου (κβαντικός αφρός).
Η προσπάθεια των φυσικών να κατασκευάσουν μια θεωρία, που να περιλαμβάνει όλους τους (νόμους) της Φύσης.
Ο Τζέιμς Κλαρκ Μάξγουελ Σκοτσέζος Φυσικός το έτος 1865 δημοσίευσε την Δυναμική Θεωρία του Ηλεκτρομαγνητικού πεδίου.
Η θεωρία αυτή θεμελίωσε την σχέση μεταξύ Ηλεκτρικού και μαγνητικού πεδίου στην (θεωρία) του Ηλεκτρομαγνητισμού.
Ο Μάξγουελ αναζητούσε όπως και οι μετέπειτα Φυσικοί, το Άγιο Δισκοπότηρο της Φυσικής, μια θεωρία δηλαδή που να περιλαμβάνει τα πάντα γύρω από την Φυσική.
Ο Έρβιν Σρέντινγκερ, 1887-1961 (Erwin Schroedinger) με την περίφημη εξίσωση της κυματομηχανικής επεδίωξε κι αυτός να περιλάβει όλο και περισσότερους (φυσικούς) νόμους σε μια εξίσωση.
Συμπέρασμα όλων των ανωτέρω εκτεθέντων είναι ότι:
Η προσέγγιση της αλήθειας για την Φύση του κόσμου με θεωρητικά-υλικά μέσα απαιτεί άπειρο χρόνο.
Δηλαδή η πλήρης αλήθεια θα παρέμενε άγνωστη στο διηνεκές.
Σ΄αυτό το σημείο θα επικαλεσθώ την χρήση του κοσμικού νόμου ομοιότητος των δομών.
Και με την βοήθεια ενός κατάλληλου παραδείγματος , βασισμένου στις διαθέσιμες γνώσεις από την τεχνολογία.
Θα οδηγήσει με βεβαιότητα, στο πολύ σπουδαίο συμπέρασμα της αδυναμίας προσέγγισης της αλήθειας του κόσμου μόνο με θεωρητικά-υλικά μέσα.
Το παράδειγμα δανείζομαι από την ηλεκτροτεχνία και είναι η φόρτιση πυκνωτού (C) μέσω αντιστάσεως (R).
Η πλήρης φόρτιση επιτυγχάνεται στην πράξη μετά άπειρο χρόνο, δηλαδή ποτέ.
Τα προς σύγκριση μέρη κατά την εφαρμογή του νόμου ομοιότητας των δομών στην Φύση θα είναι:
1) Η προσέγγιση της αλήθειας του κόσμου με θεωρητικά- υλικά μέσα.
Αυτό θα είναι το πρώτο μέρος προς σύγκριση.
2) Η πλήρης φόρτιση πυκνωτού (C) μέσω αντιστάσεως (R) θα είναι το δεύτερο μέλος προς σύγκριση, κατά την εφαρμογή του νόμου ομοιότητος των δομών στην φύση.
Κατ' αρχήν ας δούμε αν το κύκλωμα φόρτισης πυκνωτού μέσω αντιστάσεως αποτελεί φυσική δομή.
Πράγματι αποτελεί φυσική δομή, καθ' όσον περιλαμβάνει φυσικά μέσα σε μια αληθή συνδεσμολογία, που λειτουργεί άψογα στην πράξη.
Από την εικόνα (a) του ανωτέρω σχήματος φόρτισης πυκνωτού μέσω αντιστάσεως.
Προκύπτουν και άλλες ομοιότητες με την ανθρώπινη ζωή, που συνηγορούν υπέρ της επιλογής του φαινομένου φόρτισης πυκνωτού ως 2ο μέλος σύγκρισης, κατά την εφαρμογή του υπ' όψιν νόμου.
Η φόρτιση αρχίζει μόλις κλείσει το κύκλωμα (a) και αρχίσει η κυκλοφορία του ρεύματος φόρτισης.
Αυτό μπορεί να παραλληλισθεί με την αρχή της Ζωής ενός ανθρώπου στον κόσμο.
-Το ρεύμα φόρτισης είναι η εκπαίδευση, που υφίσταται ο άνθρωπος στην ζωή του.
-Τα φορτία του πυκνωτή είναι η γνώσεις που αποκομίζει στην διάρκεια της ζωής του.
-Ο νόμος φόρτισης πυκνωτού μέσω αντιστάσεως (R) είναι ο εκθετικής μορφής:
VC = V (1-e-t/RC).
Δηλαδή και θεωρητικά αποδεικνύεται ότι η πλήρης φόρτιση πυκνωτού μέσω αντιστάσεως επιτυγχάνεται θεωρητικά μετά από άπειρο χρόνο.
-Η αντίσταση (R) συμβολίζει τις δυσκολίες της Ζωής ενός ανθρώπου, που είναι ένας συνεχής αγώνας επιβίωσης.
-Το γινόμενο RC καλείται σταθερά χρόνου Τ και έχει την εξής φυσική σημασία.
Ότι μετά από χρόνο (Τ = RC) η τάση στα άκρα του πυκνωτή, που εκπροσωπεί το δυναμικό της γνώσης του ανθρώπου έχει γίνει:
VC = V (1 – e-1) = 0,632 V
Το 63,2% της τάσης πηγής V.
-Δηλαδή θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε αυτό το ποσοστό με την παιδεία, που έχει λάβει ο άνθρωπος στο τέλος της γυμνασιακής του εκπαίδευσης.
-Στην δε τάση πηγής V, θα μπορούσε να αντιστοιχίσει κανείς το μέγεθος της απόλυτης Φώτισης.
Νομίζω όμως ότι τα ανωτέρω και μόνο εδραιώνουν σταθερά την επιτυχία επιλογής του συγκεκριμένου παραδείγματος, ως δεύτερου μέρους σύγκρισης κατά την εφαρμογή του νόμου ομοιότητος των δομών.
Συμπέρασμα:Το αποτέλεσμα της εφαρμογής το νόμου αναλογίας των δομών στην Φύση είναι:
Η αναζήτηση της αλήθειας του κόσμου δεν μπορεί να επιτευχθεί με καθαρά θεωρητικά-υλικά μέσα, παρά μετά από άπειρο χρόνο.
Δηλαδή στην πράξη δεν πρόκειται ποτέ να επιτευχθεί η πλήρης γνώση της Αλήθειας.
Μια τελευταία εκδοχή για την βίωσης της αλήθειας, είναι εκείνη που μπορεί να επιτευχθεί
με αμιγώς πνευματική επέμβαση.
Όπως το έχει αποδείξει η ιστορία άμεσα με ζωντανά (παραδείγματα).
Είναι τότε, που η αλήθεια γίνεται ένα με την ύπαρξη του ανθρώπου.
Η δε αφομοίωση της Αλήθειας γίνεται αβίαστα και από την Φύση, γιατί δεν χρειάζεται καμία θεωρητική υποστήριξη.
Είναι καθαρή γνώση καρδιάς.
Αυτό το είδος γνώσης γίνεται άμεσα αποδεκτό από όλους τους ανθρώπους διότι πηγάζει απ' ευθείας από την καρδιά, χωρίς καθόλου μεσολάβηση της νοητικής λειτουργίας.
Διότι ο έχων υποστεί την μύηση, ο ίδιος εκπέμπει ένα ιδιαίτερο εξωγήινο φως, που επιβάλει την πίστη στα λόγια και πράξεις του, άμεσα χωρίς άλλη διαδικασία.
Κάπως έτσι είναι όταν μεταλαμβάνει κανείς των αχράντων μυστηρίων, από το άγιο δισκοπότηρο της Φύσης.
Παρ'όλα αυτά πιστεύω ότι, η βίωση των νόμων της Φύσης είναι απολύτως απαραίτητη για την αρμονική διατήρηση της Ζωής.
Διότι κινείται ο άνθρωπος, δημιουργεί επιστήμες, χρησιμοποιεί τις εφαρμογές, που προκύπτουν παράλληλα κατά την διάρκεια μιας βασικής έρευνας.
Οι εφαρμογές αυτές είναι σωτήριες στην πράξη για διευκόλυνση της Ζωής.
Για παράδειγμα η εφεύρεση του υπολογιστή προέκυψε από μια βασική έρευνα στο CERN.
Μην ξεχνάμε την σπουδαιότητα, που έχουν οι νόμοι της Φύσης στην καθημερινότητα του ανθρώπου.
Οι φυσικοί νόμοι είναι εκείνοι που μας επιτρέπουν να ζούμε.
Μας στηρίζουν στην ζωή και μας διδάσκουν ταυτόχρονα την νομοτέλεια εντός της κοινωνίας, που ζούμε.
Στην πράξη δηλαδή είναι το μόνο εφόδιο για τον Άνθρωπο, που του εξασφαλίζει μια αρμονική Ζωή με τους άλλους ανθρώπους.
